Eerste berichtje uit Kaapstad

Na drie weken Kaapstad ben ik dan eindelijk zover gekomen om mijn eerste verhaaltje te schrijven op deze site. Het duurde lang, maar er is hier dan ook veel gebeurd!
Van het kapot rijden van onze eerste auto (valt mee, die van Nadine is opengebroken) tot het stoppen van de stage waarvoor ik hier eigenlijk kwam. Ik zal samenvatten van hoe ons verblijf hier tot nu toe is verlopen…

Drie weken terug kwamen we aan in Kaapstad; een stad waar de zon eigenlijk altijd schijnt, waar stranden in overvloed zijn te vinden maar waar het verschil tussen rijk en arm, zwart en blank heel goed te merken is. Het is een stad waar meer mensen in Townships (krottenwijken) wonen dan in gewone huizen, en waar men keihard moet werken om te overleven.
Ik moet zeggen dat de verschillen beginnen te wennen en dat we steeds meer inburgeren. Hoe kan dat ook anders met een geweldig appartement aan het strand, wat we delen met twee andere Nederlandse studenten. Heel toepasselijk heet ons dorp ook Strand (45 km van Kaapstad af)

De elektriciteit is wel andere koek dan in Nederland. Je koopt hier een tegoed wat je oplaad en waarmee je dus voor een bepaalde tijd toegang krijgt tot warm water, stroom, kortom alles waar je normaal gesproken niet over nadenkt… Na twee dagen zaten we op zondag zonder stroom terwijl wij maandag onze eerste werkdag hadden om half negen.
’s Avonds kaarsjes aan is ontzettend gezellig, maar toen ik me de volgende dag moest opmaken met een kaarsje (de nachten zijn nog lang), werd ik minder enthousiast… Daar kwam bij dat mijn haar echt niet geföhnd kon worden en een douche zat er helaas ook niet in! Eigen schuld hebben we met zijn vieren gedacht… De weken erna sloegen regelmatig de stoppen door en hadden we meer mankementen. Er wordt gelukkig veel om gelachen!

Omdat de treinen, bussen en openbare taxi’s gevaarlijk zijn, is een auto hier bijna een noodzaak. Vol goede moed huurde An en ik een Volkswagen Chico uit ’99. Een rammelbak waar zelfs nog een chook in zat. In de eerste week met onze nieuwe aanwinst stonden we regelmatig (eigenlijk altijd) stil. Na een boodschap wilde wij naar huis met onze Chico. Helaas bleef de motor zelfs nog doordraaien zonder sleutel. We zijn uitgestapt en als twee verbaasden naast de auto gaan staan. Na 5 minuten was hij eindelijk stil, maar deed hij helemaal niets meer. Een aardig man stelde voor ons naar huis te slepen en bond de auto achter zijn bakkie. Toen we dachten gered te zijn, viel het stuur op slot toen we werden gesleept.. Dit had een grote knal tegen een elektriciteitskast tot zijn gevolg. Oja we namen ook nog een lantaarnpaal mee.. Haha oeps!
De nieuwe auto wilt wel starten, heeft geen chook en wordt ontzettend gewaardeerd!
Dan mijn stage: ik kan eigenlijk zeggen geen stage. Twee weken lang heb ik, samen met An, 12 tot 14 uur per dag mijn dagen gevuld met glazen poleren, stofzuigen en koffie inschenken. Pauzes zaten er niet tot nauwelijks in, en na 14 dagen was ik 100 jankbuien verder en begon ik me toch wel af te vragen hoe het verloop van mijn stage er verder uit zou zien. Die vraag werd uiteindelijk duidelijk beantwoord door de directeur, die ons vertelde dat wij om de week aan de voorbereidingen van evenementen mochten werken. Maar daarnaast zouden we om de week werkzaam zijn op de vloer, wat betekende dat het stofzuigen en het poleren van glazen (soms tot 4 uur ’s nachts) zouden aanhouden. Het was ons wel duidelijk dat we hiervoor niet naar Kaapstad zijn gekomen, en dat we hier niet veel van zouden leren. Vervolgens zijn we daar vertrokken.


De afgelopen dagen hebben wij genoten van alle mooie en leuke dingen hier in Kaapstad. We zijn uitgeweest met Nadine (die in de stad zelf woont), hebben An haar verjaardag gevierd en zijn naar een aantal stranden geweest. De walvissen zijn hier vanaf de kust te zien, wat echt een geweldige beleving is! Jullie hoeven dan ook niet bang te zijn dat ik mij niet zal vermaken in de tijd dat ik zonder stage zit haha.

Ik hou jullie op de hoogte!

Groetjes en een kus van hier!